ελληνικού γηπέδου.
Ο μικρόσωμος ομογενής φοράει τη φανέλα με το 7 και σκοράρει με το καλήμερα 30 πόντουςστη νίκη του Άρη με τον Ηρακλή. Ήταν, απλώς, η πρώτη προειδοποίηση... Ακολούθησαν άπειρες παραστάσεις, χιλιάδες πόντοι, μεγάλες συγκινήσεις. Το Sportaction ξετυλίγει το κουβάρι των αναμνήσεων.
Όταν είσαι παιδί μεταναστών και έχεις γεννηθεί σε μια φτωχογειτονιά του Νιου Τζέρσεϊ, οι επιλογές σου είναιπεριορισμένες. Και ποιος μπορεί να αποκλείσει ότι θα γίνεις... γκάνγκστερ; Ο ήρωας της ιστορίας μας πάντως, έγινε γκάνγκστερ αλλά των γηπέδων... Όπλο του το ταλέντο, σφαίρα του η πορτοκαλί μπάλα και θύματα του αμέτρητες ομάδες στη ένδοξη καριέρα του... Νίκησε τη φύση, ξεπέρασε τα όρια του, έγινε μύθος.Και το παραμύθι ξεκινά... Ο, περί ου ο λόγος, Νίκος Γκάλης γεννήθηκε στις 23 Ιουλίου 1957 στο Μανχάταν και ήταν το τέταρτο παιδί της οικογένειας Γεωργαλή. Από πιτσιρικάς είχε έφεση στον αθλητισμό: Ασχολήθηκε αρχικά με το φούτμπολ και στη συνέχεια με την πυγμαχία!
Η μητέρα του, όμως, που δεν άντεχε να βλέπει τον κανακάρη της συνεχώς... μελανιασμένο τον έπεισε να ασχοληθεί με το μπάσκετ χωρίς και η ίδια να ξέρει ότι αυτή της η προτροπή θα άλλαζε τον ρουν της ιστορίας του αθλήματος στην Ελλάδα...
Αν και όλα ήταν εναντίον του (λευκός, κοντός μέσα στα... θηρία), ο Γκάλης δεν άργησε να ξεχωρίσει με τις επιδόσεις του στο σκοράρισμα στο αμερικάνικο κολεγιακό πρωτάθλημα. Στην τελευταία του μάλιστα σεζόν στο κολέγιο του Σίτον Χολ (1978-1979) σκόραρε κατά μέσο όρο 25,7 πόντους και αναδείχθηκε τρίτος σκόρερ σε όλο το NCAA!
Οι Boston Celtics τον επέλεξαν στο ντραφτ (νούμερο 68), ο Γκάλης όμως δεν αγωνίστηκε ποτέ στο ΝΒΑ, αφού δεν είχε τον κατάλληλο μάνατζερ να τον προωθήσει ενώ ένας μικροτραυματισμός τον έφερε πίσω την... κρίσιμη στιγμή. Αυτοί έχασαν...
Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός οσμίστηκαν το ταλέντο του, αλλά δεν τον έπεισαν, αφού ο νεαρός Γκάλης είχε στο μυαλό του ακόμη το ΝΒΑ. Ό,τι δεν κατάφεραν όμως οι «αιώνιοι» της Αθήνας, το πέτυχαν οι «κίτρινοι» της Θεσσαλονίκης. Παράγοντες του Άρη φτάνουν ως το Μανχάταν, βρίσκουν τον Γκάλη και πείθουν αυτόν και τους γονείς του, ότι το μέλλον του είναι στην Ελλάδα.
Στις 2 Δεκέμβρη 1979, ο θεός του ελληνικού μπάσκετ πατάει για πρώτη φορά τα εγχώρια παρκέ. Ο Άρης κερδίζει τον Ηρακλή αλλά οι φίλαθλοι του Άρη αρχικά αμφισβητούν τον νεαρό λόγω... ύψους. Αυτό δε τον εμποδίζει να πετύχει 30 πόντους και να οδηγήσει τον Άρη στη νίκη με 79-78. Kόσμος και δημοσιογράφοι δεν έχουν... καταλάβει ότι είδαν μια τόσο ιστορική στιγμή και κάνουν κριτική: ο νέος είναι ατομιστής. Ο Γκάλης μετά το παιχνίδι, προβαίνει σε μια δήλωση που θα αποδειχθεί προφητική: «Οι φίλαθλοι ας κάνουν λίγο υπομονή και δεν θα τους απογοητεύσω ποτέ». Το ‘πε και το ‘κανε...
Τι ακολούθησε; Καταιγισμός πόντων, σωρεία... εξωπραγματικών εμφανίσεων και κούπες. Πολλές κούπες. Ο Άρης του Γκάλη, του Γιαννάκη, του Ιωαννίδη γινόταν ο αυτοκράτορας του ελληνικού μπάσκετ... Πρωταθλητής Ελλάδας από το 1983 μέχρι το 1991 με μοναδικό διάλειμμα το 1984 με τον Γκάλη πρώτο βιολί και ηγέτη της «κίτρινης αρμάδας».
Πιο παραγωγική του χρονιά, η σεζόν ’80-‘81 όταν ο Γκάλης σημειώνει 1.143 πόντους έχοντος τον ασύλληπτο μέσο όρο των 43,9 πόντων ανά αγώνα! Συνολικά στην Α1 έχει πετύχει 12.857 πόντους σε 385 παιχνίδια, κάτι που μεταφράζεται σε μέσο όρο καριέρας 33,5 πόντους!
Την ίδια περίοδο, το αστέρι του Νίκου Γκάλη λάμπει και με τη φανέλα της Εθνικής! Ο σταρ του Άρη παρέα με τον Γιαννάκη, τον Φασούλα, τον Φάνη και τα άλλα παιδιά οδηγεί την Ελλάδα στην κορυφή της Ευρώπης το 1987 και μια ολόκληρη χώρα παραληρεί! Δύο χρόνια μετά με μια συγκλονιστική εμφάνιση (ίσως την καλύτερη της λαμπρής καριέρας του) πετυχαίνει 44 πόντους κόντρα στην πανίσχυρη Σοβιετική Ένωση και οδηγεί την Εθνική στον τελικό του Ευρωμπάσκετ του Ζάγκρεμπ.
Ένας τραυματισμός στέρησε από τον Γκάλη τη συμμετοχή στο παγκόσμιο της Αργεντινής ενώ κάποιες αμφισβητήσεις (... γνωστών – αγνώστων κύκλων) γύρω από τη διάθεση του Γκάλη να προσφέρει στην Εθνική, οδήγησαν τον Νικ στην οριστική του απόσυρση από το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα το καλοκαίρι του 1991, μετά το Ευρωμπάσκετ της Ρώμης. Ο Γκάλης αναδείχτηκε 4 φορές πρώτος σκόρερ σε Ευρωμπάσκετ, κάτι που μόνο ο μεγάλος Κόρατς έχει καταφέρει. Σε 12 χρόνια ευδόκιμης υπηρεσίας με 168 συμμετοχές στην Εθνική, ο Γκάλης έχει 5.130 πόντους (30,5 ανά παιχνίδι) και απολογισμό 99 νίκες και 68 ήττες.
Πίσω στα... συλλογικά, και παράλληλα με τη σαρωτική του πορεία στην Ελλάδα, ο Άρης του Γκάλη αρχίζει να λάμπει και στην Ευρώπη. Η Ελλάδα ξενυχτάει για να δει τα κατορθώματα του Άρη και οι ευρωπαϊκοί αγώνες στο Αλεξάνδρειο είναι το γεγονός της εβδομάδας. Η αρμάδα του Ιωαννίδη φτάνει σε τρία φάιναλ φορ (Γάνδη, Μόναχο, Σαραγόσα), δεν κατορθώνει όμως να φτάσει στην κούπα. Ο Γκάλης πάντως άφησε τη σφραγίδα του ως μεγάλος σκόρερ, αφού σε 148 παιχνίδια σημείωσε 4.846 πόντους (32,7 ανά παιχνίδι). Ένας καυγάς μεταξύ του Γκάλη και του Ιωαννίδη σε αγώνα του Άρη στη Βουλγαρία, τη σεζόν 1990-1991 χαλάει το κλίμα στην ομάδα. Ο Ιωαννίδης στο τέλος της σεζόν αποχωρεί και ο Γκάλης μένει μόνος του στον Άρη. Όχι όμως για πολύ...
Το καλοκαίρι του 1992 και αφού το πρωτάθλημα για πρώτη φορά μετά οκτώ χρόνια φεύγει από τους κίτρινους (και πάει στον ΠΑΟΚ), ο νέος πρόεδρος του Άρη, Θεόφιλος Μητρούδης καλεί τον Γκάλη στο γραφείο του. Τι του προτείνει; Να γίνει... προπονητής της εφηβικής ομάδας του συλλόγου. Ο Γκάλης (φυσικά) αρνείται και το μεγάλο κεφάλαιο Άρης κλείνει οριστικά...
Ο «Νικ» αναζητά τον επόμενο σταθμό της καριέρας του και βρίσκεται μια ανάσα από τον ΠΑΟΚ! Οι παράγοντες του Δικεφάλου προσεγγίζουν τον Γκάλη, τα βρίσκουν σε όλα αλλά η μεταγραφή δε γίνεται ποτέ. Γιατί; Ο προπονητής του ΠΑΟΚ, Ντούσαν Ίβκοβιτς ξεκαθαρίζει ότι δε χρειάζεται τον Γκάλη στην ομάδα!
Οι Γιαννακόπουλοι στην είδηση ότι ο Γκάλης ψάχνει ομάδα, τινάχτηκαν σαν να τους χτύπησε το ρεύμα. Μέσα σε ελάχιστη ώρα, κάλεσαν τον παίκτη και του πρόσφεραν το…βάρος του σε χρυσό, ώστε να τον δουν στα «πράσινα». Συνολικά ξόδεψαν 1 δις δραχμές (!!) για τον παίκτη, νούμερο αστρονομικό για την εποχή, αφού με τα ίδια λεφτά μπορούσες να πάρεις την αφρόκρεμα της Ευρώπης! Ο Γκάλης αφού το σκέφτηκε καλά, δέχτηκε να οδηγήσει τον Παναθηναϊκό στην κορυφή της Ελλάδας και της Ευρώπης, αφού η νέα ομάδα επρόκειτο να χριστεί επάνω του, έχοντας το ελεύθερο να…κάνει τα δικά του κόλπα στο παρκέ.
Ο Γκάλης συνεχίζει να είναι η γνωστή καλαθομηχανή και με την πράσινη φανέλα αλλά η ομάδα δε φτάνει στον τίτλο της περιόδου 1992-1993 αφού ο Παύλος Γιαννακόπουλος, μετά από την κατάφωρη αδικία από τους διαιτητές στον τρίτο τελικό με τον Ολυμπιακό, αποφασίζει να μην κατέβει ο Παναθηναϊκός στο τέταρτο παιχνίδι της σειράς.
Την επόμενη σεζόν, ο Παναθηναϊκός προκρίνεται στο φάιναλ φορ του Τελ Αβίβ, αποκλείεται όμως από τον Ολυμπιακό στον ημιτελικό και ο Γκάλης χάνει την τέταρτη (και τελευταία όπως αποδείχθηκε) ευκαιρία του να κατακτήσει την κορυφή της Ευρώπης σε διασυλλογικό επίπεδο.
Πόσοι όμως γνωρίζουν ότι λίγο πριν αναχωρήσει η ομάδα για το Ισραήλ, ο Γκάλης έμαθε ότι ο αγαπημένος του πατέρας απεβίωσε; Κι όμως... Ο γεννημένος νικητής Γκάλης ακολούθησε κανονικά την ομάδα στο Τελ Αβίβ, αν και όχι βέβαια σε καλή ψυχολογική κατάσταση...
H επόμενη σεζόν ξεκινάει με το κλίμα στην ομάδα να μην είναι καλό και με τον προπονητή, Κώστα Πολίτη να δείχνει με κάθε τρόπο ότι δεν επιθυμεί την παρουσία του Γκάλη στην ομάδα. Και η σύγκρουση δεν άργησε να έρθει... Στις 18 Οκτωβρίου του 1994, στο γήπεδο του Μετς, ο Γκάλης φοράει για τελευταία φορά την αθλητική του φόρμα, δεν την βγάζει όμως ποτέ για να αγωνιστεί. Πριν ξεκινήσει το παιχνίδι με τους Αμπελοκήπους, Πολίτης και Γκάλης έχουν επεισόδιο στα αποδυτήρια που είχε σαν αποτέλεσμα την απόφαση του Γκάλη να σταματήσει από τον Παναθηναϊκό.
Η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ τον πλησίασαν για να τον εντάξουν στο δυναμικό τους, υπήρχε όμως ένας ακόμη χρόνος συμβολαίου με τους «πράσινους». Έτσι χωρίς να έχει άλλη επιλογή ο Γκάλης, στις 30-9-1995 με γραπτή του δήλωση γνωστοποίησε την οριστική του απόφαση να εγκαταλείψει την ενεργό δράση...
Κανείς δε μπόρεσε να... χωνέψει ότι η παράσταση έλαβε οριστικά τέλος. Και ακόμη και τώρα, δεκαπέντε χρόνια μετά, πολλοί πιστεύουν ότι ο Γκάλης θα ξαναβάλει τα θρυλικά του Pony, θα φορέσει τη φανέλα με το 6 και θα κατέβει στα παρκέ για να χορέψει τις αντίπαλες άμυνες στους δικούς του ρυθμούς. Τι; Δεν είναι λογικό αυτό για έναν άνθρωπο που πέρασε τα πενήντα; Και ποιος σας είπε ότι στους μύθους χωράει η λογική;
Τα κατορθώματα του με αριθμούς:
Έπαιξε σε 854 επίσημα παιγνίδια και σημείωσε 25.995 πόντους, 30.4 κατά μέσο όρο.
Σε 384 αγώνες στη μεγάλη κατηγορία του μπάσκετ σημείωσε 12.849 πόντους (33,4 κατά μέσο όρο) και είναι ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών.
Αγωνίσθηκε 168 φορές με την Εθνική Ελλάδας, με μέσο όρο πόντων 30,46.
Αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1986 και στα Ευρωπαϊκά του 1983, 1987, 1989 και 1991.
Ρεκόρ πόντων σε ένα αγώνα: 62, στον αγώνα Άρη - Ιωνικού το 1981. Στον ίδιο αγώνα ο μελλοντικός του συμπαίκτης στον Άρη Παναγιώτης Γιαννάκης σημείωσε 73 πόντους για λογαριασμό της ομάδας της Νίκαιας.
Ρεκόρ πόντων σε Ευρωπαϊκό Αγώνα: 57, το 1981, στον αγώνα Άρη-Βενέτσια για το κύπελλο Κόρατς.
Τίτλοι
Πρωταθλήματα Ελλάδας: 1983, 1985, 1986, 1987, 1988, 1989, 1990, 1991.
Κύπελλο Ελλάδας: 1985, 1986, 1987, 1988, 1989, 1990, 1993.
MVP (Ελληνικό Πρωτάθλημα): 1988, 1989, 1990, 1991.
Ευρωμπάσκετ: 1987.
Είπαν για τον Νίκο Γκάλη
Αλεξάντερ Γκομέλσκι: (1987 μετά τον τελικό του Ευρωμπάσκετ) «Είναι ο αθλητής του 21ου αιώνα. Του βγάζω το καπέλο».
Ντράζεν Πέτροβιτς: (1990) «Θα ήθελα να έπαιζα μαζί του για να του δίνω την μπάλα να σκοράρει και να τον βλέπω».
Μάικλ Τζόρνταν: (1983 Θεσσαλονίκη) «Δεν περίμενα να συναντήσω τέτοιον σκόρερ στην Ελλάδα. Είναι εκπληκτικός».
Ροούντ Χάρεβαιν: (1988 προπονητής της Ολλανδίας) «Ο μόνος τρόπος να τον περιορίσουμε είναι να τον κλειδώσουμε στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του».
Βόιτσεκ Κραϊέφσκι: (1989 τεχνικός της Λέχ Πόζναν που δέχθηκε απ’ αυτόν 52 πόντους) «Με τους παίκτες μου είχαμε κάνει σχέδια για τους τέσσερις παίκτες του Άρη. Για τον Γκάλη απλά κάναμε την προσευχή μας»
Αλεξάντερ Πέτροβιτς: (1988) «ο Ντράζεν είναι αδελφός μου αλλά εγώ ψηφίζω τον Γκάλη»
Μπόμπ Μάκαντου (1986 μετά την ήττα της Τρέισερ με 98-67): «Αυτά που μου έκαναν ο Γκάλης και ο Άρης δεν μου έτυχαν ούτε σε αγώνα των Μπόστον Σέλτικς»
Κώστας Ρήγας (όταν οριστικοποιήθηκε η αποχώρηση του από την ενεργό δράση): «Νοιώθω σαν να τελειώνει ένα όμορφο παραμύθι»
Sportaction.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου