Είναι μια ιεροτελεστία που ξεκινάει από τη στιγμή που στέκεσαι έξω από την καντίνα και τελειώνει στο κρεβάτι σου, εκεί που ξαπλώνεις χαμογελαστός και χορτάτος, με λίγη μαγιονέζα να τρέχει ακόμα στο μάγουλό σου.
Είναι από εκείνες τις στιγμές που δεν δικαιούμαι να λέω ότι δουλεύω. Το να κάνω βόλτα στην Βέροια, να δοκιμάζω και να αξιολογώ βρώμικα, είναι κάτι καλύτερο κι από το Τρελό Σαββατοκύριακο στην Μύκονο. Είναι ένα πάρτι γαστριμαργίας και δια(σ)τροφικής ηδονής.
Μερικοί ιδιοκτήτες μαγαζιών και καντινών δεν δέχονται να ονομάζεις το σάντουίτς τους «βρώμικο». Τους χαλάει η αρνητική αύρα της λέξης. Αυτό που δεν καταλαβαίνουν όμως είναι ότι αν δεν το ονομάσεις βρώμικο, δεν έχει την ίδια γλύκα.
Το βρώμικο είναι παντός καιρού. Θα σε φτιάξει μετά από την τριάρα που έφαγε η ομάδα σου, θα σε στρώσει μετά από τον στόλο υποβρυχίων που ήπιες με τους κολλητούς σου, θα σε χορτάσει μετά το γκουρμέ δείπνο στο οποίο σε έσυρε η γκόμενά σου. Το βρώμικο είναι εκεί για εσένα και τώρα οφείλεις να του ανταποδώσεις.
Οι Βεροιώτες λατρεύουν το βρώμικο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου