Δική σου είναι αυτή η νίκη. Η ανόθευτη χαρά που κατακλύζει κάθε κύτταρό σου και καθρεφτίζεται στα μάτια σου. Δεν είναι η χαρά της έκπληξης, εσύ πάντα το περιμένεις το γκολ. Το προσδοκάς, το προσμένεις, το οραματίζεσαι σε κάθε παιχνίδι.
Δική σου είναι αυτή η νίκη. Μια κουταλιά δικαίωσης, ενός ταξιδιού αγώνας γόνιμος, ένας ακόμα θρίαμβος της ζωής απέναντι στο θάνατο. Κι εσύ εκεί, ν' αποτυπώνεις την καύλα της στιγμής σ' ένα καρέ.
Δική σου είναι αυτή η νίκη. Μπορεί να μην καρπώθηκες εφήμερα κέρδη απ' αυτήν όπως χρήματα, βαθμούς ή θεαματικότητα, όμως ένιωσες κάτι που δεν μορφοποιείται σε λέξεις. Ένιωσες το μυρμήγκιασμα αυτό που υπερβαίνει τη γλώσσα και ασχημάτιστο αφήνεται να εκφραστεί μέσω του σώματος.
Δική σου είναι αυτή η νίκη. Την οριοθέτησες από την Δευτέρα κιόλας όταν, μαζεύοντας τα πράγματά σου για το ταξίδι στο Λονδίνο, κάποιος σου είπε «καλά ρε 'συ, στην Αγγλία κάνει παγωνιά, μόνο μ' αυτό το μπουφανάκι θα πας;» κι εσύ γέλασες και του απάντησες πως ούτε αυτό θα σου χρειαστεί στην κερκίδα γιατί εκεί «Θα με ζεστάνει η ομάδα. Κι αν υποφέρει, θα υποφέρω μαζί της κρυώνοντας».
Δική σου είναι αυτή η νίκη. Γιατί όταν χτύπαγες το τατουάζ με το έμβλημα του ΠΑΟΚ λίγο πιο πάνω απ' την καρδιά, ήξερες ότι η βελόνα δεν θα σε πονέσει ποτέ τόσο πολύ και τόσο γλυκά όσο αυτός. Δύο καρδιές, εξίσου σημαντικές, χτυπάνε στον ίδιο ρυθμό. Μόνο που όταν η «δικέφαλη» αναστατώνεται, πονάνε και τα μυαλά σου μαζί. Τώρα ξέρουμε γιατί.
Δική σου είναι αυτή η νίκη. Τις σφιγμένες σου γροθιές και τις ρυτίδες του μετώπου σου ζηλέψαμε από την τηλεόραση. Αυτή τη διονυσιακή έκσταση που μόνο όσοι ήσασταν εκεί ζήσατε. Αυτή την -έξω από το χρόνο- μέθεξη με το θείο που μόνο ο «πιστός του ποδοσφαιρου» μπορεί να βιώσει. Σ' ευχαριστούμε που μας θύμισες πως είναι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου