Αν ήταν ποδοσφαιριστής θα αποτελούσε σκάνδαλο ή καλύτερα σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Είναι όμως αθλητής (και μάλιστα πρωταθλητής) στο Τζούντο και για αυτό το λόγο λέμε «δε βαριέσαι».
Όταν όμως ο Ηλίας Ηλιάδης επιστρέφει από αγώνες του εξωτερικού με ένα χρυσό μετάλλιο, τότε κάνουμε πως θυμόμαστε ότι υπάρχει και αυτό το άθλημα στην Ελλάδα με έναν αξιόλογο αθλητή που μόνο διακρίσεις φέρνει για τη χώρα μας.
Τότε, η πολιτεία ξανασκέφτεται την ιδέα ενός πριμ και η Ομοσπονδία Τζούντο καταβάλει τις οφειλές που του χρωστάει...
Και για να μην ολιγωρούμε, μείζον θέμα αποτελεί ότι ο προπονητής του Ηλιάδη, Νίκος Ηλιάδης και ο βοηθός προπονητή, Βλαδίμηρος Κυριακίδης, δεν παίρνουν ούτε ευρώ από την Ομοσπονδία (δεν πληρώνονται ούτε καν πριν τις προετοιμασίες για διεθνής αγώνες)! Η Ομοσπονδία μάλιστα σαν να μην έφτανε αυτό καθυστερεί σημαντικά τον τελευταίο καιρό τις οφειλές της προς τον Ηλία.
Εν μέσω οικονομικής κρίσης και κακής διαφήμισης της χώρας στο εξωτερικό λοιπόν, η αναλγησία και η αδιαφορία της Ομοσπονδίας και του κράτους για τον 25χρονο ολυμπιονίκη που υψώνει τη γαλανόλευκη στο βάθρο του νικητή είναι παροιμιώδης. Ο παγκόσμιος πρωταθλητής Τζούντο, Ηλίας Ηλιάδης, μίλησε στο Νewpost.gr για τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο ίδιος και κυρίως το team του.
«Ο προπονητής μου και ο βοηθός προπονητή είναι έντεκα μήνες απλήρωτοι. Ταξιδεύουν μαζί μου σχεδόν κάθε μήνα για τους αγώνες μου, έχουν πολλά προσωπικά έξοδα γιατί πρέπει να με ακολουθούν συνέχεια και δεν έχουν πάρει ούτε ένα ευρώ τους τελευταίους μήνες. Καταλαβαίνετε ότι κάπως άδικο να συμβαίνει αυτό και μάλιστα όταν κοπιάζουμε τόσο και καταφέρνουμε να επιστρέψουμε στην Αθήνα με κάποια διάκριση. Το πρόβλημα είναι μεγάλο και για αυτό το λόγο επισκέφτηκα και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κάρολο Παπούλια, ο οποίος υποσχέθηκε ότι το ζήτημα θα λυθεί» μας εξήγησε ο Ηλίας.
Η Ομοσπονδία καθώς φαίνεται τους έχει ξεχάσει. Αθλητής και προπονητές δεν δικαιούνται μάλλον τα οδοιπορικά τους, διότι ποιος νοιάζεται για ένα χρυσό μετάλλιο στο Τζούντο; Το θέμα είναι να ξέρει κανείς να παίζει εντυπωσιακή μπάλα και να βάζει κανένα γκολ… Εκεί είναι τα λεφτά στην Ελλάδα. Ο πρωταθλητισμός είναι πιο… προσωπική υπόθεση θα σκέφτεται και η πολιτεία.
Σεμνός, «μαζεμένος», ιδιαίτερα ευγενής, ο Ηλίας όταν μας μίλησε, δεν κατήγγειλε κανέναν φορέα, παρά μόνο έβγαλε ένα παράπονο όχι τόσο για τις καθυστερήσεις στα δικά του οδοιπορικά, αλλά για τα έξοδα των προπονητών του, για τους ανθρώπους που τον «σπρώχνουν« κάθε φορά στο ψηλότερο βάθρο.
Μετά από κάθε αγώνα στο εξωτερικό εξάλλου, επιστρέφει με ένα μετάλλιο. Στο αεροδρόμιο περιμένουν μόνον η γυναίκα του και η κόρη του, όπως μας είπε. Οι φωτογράφοι, οι «οπαδοί» του, οι δημοσιογράφοι συνήθως λείπουν… δεν έχει όμως την ανάγκη να προσμένει την λάμψη των φλάς κυρίως όταν στο στήθος του κρέμεται ένα χρυσό μετάλλιο. Για τον πρωταθλητή στο Τζούντο, Ηλία Ηλιάδη, τίποτα δεν συγκρίνεται με τη νίκη, τη δικαίωση των κόπων του, και το άκουσμα του Εθνικού μας Ύμνου. «Τώρα, περιμένω τους Ολυμπιακούς του Λονδίνου και είμαι προσηλωμένος στο στόχο μου. Ελπίζω να ακουστεί και εκεί και ο Εθνικός Ύμνος» κατέληξε.
Και επειδή πολλοί αθλητές διορίστηκαν –τιμητικά- κηπουροί στο δήμο Κηφισιάς και δεν τους άφησε καμία ομοσπονδία χωρίς πολυτέλεις, ελπίζουμε έστω από σεβασμό σε έναν «υπεραθλητή» ,όπως αποκαλούν τα ξένα ΜΜΕ, ενός αθλήματος για δυνατούς το οικονομικό πρόβλημα να λυθεί σύντομα.
Διακρίσεις
Ο Ηλίας Ηλιάδης είναι ολυμπιονίκης (2004), παγκόσμιος πρωταθλητής (2010) και δύο φορές πρωταθλητής Ευρώπης (2004, 2011) του τζούντο. Το 2004 «υιοθετήθηκε» από τον ομοσπονδιακό προπονητή του τζούντο, Νίκο Ηλιάδη και από τότε διαγράφει μια καλπάζουσα πορεία προς την διάκριση.
Μετά το Κάιρο το 2005, το Ρίο ντε Τζανέιρο το 2007 και το Τόκιο το 2010, ήταν η σειρά της τέταρτης από τις πέντε ηπείρους, να υποκλιθεί στο αγωνιστικό μεγαλείο του Ηλία Ηλιάδη. Στο Παρίσι και στο Μπερσί, ο κορυφαίος τζουντόκα της Ευρώπης για το 2010 και το 2004, χάρισε στον ελληνικό αθλητισμό ακόμη μια μοναδική στιγμή, κατακτώντας το χρυσό μετάλλιο στην κατηγορία των -90 κιλών.
Στην επανάληψη του περσινού τελικού στη γενέτειρα του τζούντο, ο Ηλιάδης, ο οποίος εφέτος αναδείχθηκε για δεύτερη φορά στην καριέρα του και πρωταθλητής Ευρώπης, ανέβηκε στο πρώτο σκαλί του βάθρου των νικητών. Ένα μετάλλιο που εκτός από (επιπλέον) δόξα, καταξίωση και ένα σεβαστό χρηματικό έπαθλο, του χαρίζει και το «εισιτήριο» για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, κλειδώνοντας ουσιαστικά την πρώτη θέση της παγκόσμιας κατάταξης, ακριβώς ένα χρόνο πριν από το μεγάλο αθλητικό ραντεβού. Παράλληλα, τον θέτει ως βασικό υποψήφιο για τον τίτλο του κορυφαίου αθλητή του κόσμου για το 2011, ο οποίος είναι και ο μοναδικός που λείπει από τη πλούσια συλλογή του.
newpost
Όταν όμως ο Ηλίας Ηλιάδης επιστρέφει από αγώνες του εξωτερικού με ένα χρυσό μετάλλιο, τότε κάνουμε πως θυμόμαστε ότι υπάρχει και αυτό το άθλημα στην Ελλάδα με έναν αξιόλογο αθλητή που μόνο διακρίσεις φέρνει για τη χώρα μας.
Τότε, η πολιτεία ξανασκέφτεται την ιδέα ενός πριμ και η Ομοσπονδία Τζούντο καταβάλει τις οφειλές που του χρωστάει...
Και για να μην ολιγωρούμε, μείζον θέμα αποτελεί ότι ο προπονητής του Ηλιάδη, Νίκος Ηλιάδης και ο βοηθός προπονητή, Βλαδίμηρος Κυριακίδης, δεν παίρνουν ούτε ευρώ από την Ομοσπονδία (δεν πληρώνονται ούτε καν πριν τις προετοιμασίες για διεθνής αγώνες)! Η Ομοσπονδία μάλιστα σαν να μην έφτανε αυτό καθυστερεί σημαντικά τον τελευταίο καιρό τις οφειλές της προς τον Ηλία.
Εν μέσω οικονομικής κρίσης και κακής διαφήμισης της χώρας στο εξωτερικό λοιπόν, η αναλγησία και η αδιαφορία της Ομοσπονδίας και του κράτους για τον 25χρονο ολυμπιονίκη που υψώνει τη γαλανόλευκη στο βάθρο του νικητή είναι παροιμιώδης. Ο παγκόσμιος πρωταθλητής Τζούντο, Ηλίας Ηλιάδης, μίλησε στο Νewpost.gr για τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο ίδιος και κυρίως το team του.
«Ο προπονητής μου και ο βοηθός προπονητή είναι έντεκα μήνες απλήρωτοι. Ταξιδεύουν μαζί μου σχεδόν κάθε μήνα για τους αγώνες μου, έχουν πολλά προσωπικά έξοδα γιατί πρέπει να με ακολουθούν συνέχεια και δεν έχουν πάρει ούτε ένα ευρώ τους τελευταίους μήνες. Καταλαβαίνετε ότι κάπως άδικο να συμβαίνει αυτό και μάλιστα όταν κοπιάζουμε τόσο και καταφέρνουμε να επιστρέψουμε στην Αθήνα με κάποια διάκριση. Το πρόβλημα είναι μεγάλο και για αυτό το λόγο επισκέφτηκα και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κάρολο Παπούλια, ο οποίος υποσχέθηκε ότι το ζήτημα θα λυθεί» μας εξήγησε ο Ηλίας.
Η Ομοσπονδία καθώς φαίνεται τους έχει ξεχάσει. Αθλητής και προπονητές δεν δικαιούνται μάλλον τα οδοιπορικά τους, διότι ποιος νοιάζεται για ένα χρυσό μετάλλιο στο Τζούντο; Το θέμα είναι να ξέρει κανείς να παίζει εντυπωσιακή μπάλα και να βάζει κανένα γκολ… Εκεί είναι τα λεφτά στην Ελλάδα. Ο πρωταθλητισμός είναι πιο… προσωπική υπόθεση θα σκέφτεται και η πολιτεία.
Σεμνός, «μαζεμένος», ιδιαίτερα ευγενής, ο Ηλίας όταν μας μίλησε, δεν κατήγγειλε κανέναν φορέα, παρά μόνο έβγαλε ένα παράπονο όχι τόσο για τις καθυστερήσεις στα δικά του οδοιπορικά, αλλά για τα έξοδα των προπονητών του, για τους ανθρώπους που τον «σπρώχνουν« κάθε φορά στο ψηλότερο βάθρο.
Μετά από κάθε αγώνα στο εξωτερικό εξάλλου, επιστρέφει με ένα μετάλλιο. Στο αεροδρόμιο περιμένουν μόνον η γυναίκα του και η κόρη του, όπως μας είπε. Οι φωτογράφοι, οι «οπαδοί» του, οι δημοσιογράφοι συνήθως λείπουν… δεν έχει όμως την ανάγκη να προσμένει την λάμψη των φλάς κυρίως όταν στο στήθος του κρέμεται ένα χρυσό μετάλλιο. Για τον πρωταθλητή στο Τζούντο, Ηλία Ηλιάδη, τίποτα δεν συγκρίνεται με τη νίκη, τη δικαίωση των κόπων του, και το άκουσμα του Εθνικού μας Ύμνου. «Τώρα, περιμένω τους Ολυμπιακούς του Λονδίνου και είμαι προσηλωμένος στο στόχο μου. Ελπίζω να ακουστεί και εκεί και ο Εθνικός Ύμνος» κατέληξε.
Και επειδή πολλοί αθλητές διορίστηκαν –τιμητικά- κηπουροί στο δήμο Κηφισιάς και δεν τους άφησε καμία ομοσπονδία χωρίς πολυτέλεις, ελπίζουμε έστω από σεβασμό σε έναν «υπεραθλητή» ,όπως αποκαλούν τα ξένα ΜΜΕ, ενός αθλήματος για δυνατούς το οικονομικό πρόβλημα να λυθεί σύντομα.
Διακρίσεις
Ο Ηλίας Ηλιάδης είναι ολυμπιονίκης (2004), παγκόσμιος πρωταθλητής (2010) και δύο φορές πρωταθλητής Ευρώπης (2004, 2011) του τζούντο. Το 2004 «υιοθετήθηκε» από τον ομοσπονδιακό προπονητή του τζούντο, Νίκο Ηλιάδη και από τότε διαγράφει μια καλπάζουσα πορεία προς την διάκριση.
Μετά το Κάιρο το 2005, το Ρίο ντε Τζανέιρο το 2007 και το Τόκιο το 2010, ήταν η σειρά της τέταρτης από τις πέντε ηπείρους, να υποκλιθεί στο αγωνιστικό μεγαλείο του Ηλία Ηλιάδη. Στο Παρίσι και στο Μπερσί, ο κορυφαίος τζουντόκα της Ευρώπης για το 2010 και το 2004, χάρισε στον ελληνικό αθλητισμό ακόμη μια μοναδική στιγμή, κατακτώντας το χρυσό μετάλλιο στην κατηγορία των -90 κιλών.
Στην επανάληψη του περσινού τελικού στη γενέτειρα του τζούντο, ο Ηλιάδης, ο οποίος εφέτος αναδείχθηκε για δεύτερη φορά στην καριέρα του και πρωταθλητής Ευρώπης, ανέβηκε στο πρώτο σκαλί του βάθρου των νικητών. Ένα μετάλλιο που εκτός από (επιπλέον) δόξα, καταξίωση και ένα σεβαστό χρηματικό έπαθλο, του χαρίζει και το «εισιτήριο» για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, κλειδώνοντας ουσιαστικά την πρώτη θέση της παγκόσμιας κατάταξης, ακριβώς ένα χρόνο πριν από το μεγάλο αθλητικό ραντεβού. Παράλληλα, τον θέτει ως βασικό υποψήφιο για τον τίτλο του κορυφαίου αθλητή του κόσμου για το 2011, ο οποίος είναι και ο μοναδικός που λείπει από τη πλούσια συλλογή του.
newpost
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου