Η ιστορία της μητέρας, που ακούει στο όνομα Wardo Mohamud Yusuf και η οποία περπατούσε για δύο εβδομάδες με την μόλις ενός έτους κόρη της και των τεσσάρων ετών γιο της για να βρει νερό, είχε συγκλονίσει όλο τον κόσμο. Όταν το αγοράκι της κατέρρευσε λίγο πριν το τέλος της διαδρομής, εκείνη του έριξε λίγες σταγόνες από το ελάχιστο νερό που είχε προκειμένου να συνέλθει, η μητέρα συνειδητοποίησε ότι εκείνος είχε χάσει τις αισθήσεις του και δεν μπορούσε να πιει νερό.
Εκείνη τότε ζήτησε από άλλες οικογένειες που ταξίδευαν μαζί τους για βοήθεια, αλλά κανένας δεν σταμάτησε φοβούμενος για την επιβίωσή του. Τότε η 29χρονη μάνα, έπρεπε να πάρει μία απόφαση... Έζησε τον πόνο ενός διλλήματος, το οποίο δεν θα έπρεπε να έχει καμία μητέρα!
''Τελικά αποφάσισα να τον αφήσω πίσω, να τον αφήσω στο Θεό να τον βοηθήσει... Είμαι σίγουρη ότι ήταν ζωντανός κι αυτό που αναγκάστηκα να κάνω μου έχει σπάσει την καρδιά'', είπε η Yusuf λίγες μέρες αργότερα σε συνέντευξή της στο στρατόπεδο προσφύγων της Κένυας.
Γιατί αυτοί οι γονείς στη Σομαλία να πρέπει να κάνουν μία δυσβάσταχτη επιλογή, ανάμεσα στο ποιο από τα παιδιά τους έχει ελπίδες να επιβιώσει και ποιο όχι, όταν δεν υπάρχει τροφή και νερό; Ποιο παιδί θα πρέπει να αφήσουν πίσω να πεθάνει;
''Δεν είχα ποτέ ξαναέρθει αντιμέτωπη με παρόμοιο δίλημμα στη ζωή μου. Τώρα θα ζω κάθε μέρα τον πόνο της εγκατάλειψης του παιδιού μου. Πετάγομαι μέσα στον ύπνο μου τα βράδια και τον σκέφτομαι. Αισθάνομαι τρομαγμένη όταν βλέπω ένα αγοράκι στη δική του ηλικία'', συμπλήρωσε η Yusuf.
Εκείνη τότε ζήτησε από άλλες οικογένειες που ταξίδευαν μαζί τους για βοήθεια, αλλά κανένας δεν σταμάτησε φοβούμενος για την επιβίωσή του. Τότε η 29χρονη μάνα, έπρεπε να πάρει μία απόφαση... Έζησε τον πόνο ενός διλλήματος, το οποίο δεν θα έπρεπε να έχει καμία μητέρα!
''Τελικά αποφάσισα να τον αφήσω πίσω, να τον αφήσω στο Θεό να τον βοηθήσει... Είμαι σίγουρη ότι ήταν ζωντανός κι αυτό που αναγκάστηκα να κάνω μου έχει σπάσει την καρδιά'', είπε η Yusuf λίγες μέρες αργότερα σε συνέντευξή της στο στρατόπεδο προσφύγων της Κένυας.
Γιατί αυτοί οι γονείς στη Σομαλία να πρέπει να κάνουν μία δυσβάσταχτη επιλογή, ανάμεσα στο ποιο από τα παιδιά τους έχει ελπίδες να επιβιώσει και ποιο όχι, όταν δεν υπάρχει τροφή και νερό; Ποιο παιδί θα πρέπει να αφήσουν πίσω να πεθάνει;
''Δεν είχα ποτέ ξαναέρθει αντιμέτωπη με παρόμοιο δίλημμα στη ζωή μου. Τώρα θα ζω κάθε μέρα τον πόνο της εγκατάλειψης του παιδιού μου. Πετάγομαι μέσα στον ύπνο μου τα βράδια και τον σκέφτομαι. Αισθάνομαι τρομαγμένη όταν βλέπω ένα αγοράκι στη δική του ηλικία'', συμπλήρωσε η Yusuf.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου