Βεροιώτης έβαλε πωλητήριο το νεφρό του γιατί τον θόλωσαν τα χρέη

Κατέβηκε ένα ένα όλα τα σκαλιά της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Βρέθηκε στο τίποτα, στο πουθενά. Η οικονομική κρίση τον «τσάκισε», η ανεργία «χτύπησε» την πόρτα του, τα χρέη προς τις τράπεζες τον «έπνιξαν» και η αίσθηση της ευθύνης χάθηκε, όπως και η πραγματικότητα.

Μπροστά στο οικονομικό αδιέξοδο που βρισκόταν, κατέφυγε στον τζόγο γιατί έτσι πίστευε πως θα νικήσει το «τέρας» της απόγνωσης και της θλίψης. Μάταια… Δεν υπήρχαν πλέον όρια που να μην μπορεί να παραβεί και υποσχέσεις που να μην αθετήσει. Τα προβλήματά του γιγαντώθηκαν και κάθε μέρα που περνούσε για τον 29χρονο Γιάννη Τσαχαλίδη από τη Βέροια ήταν μια ζωντανή κόλαση.

Ώσπου, πριν από δεκαπέντε ημέρες, μία ιδέα τού «καρφώθηκε» στο μυαλό: Να πουλήσει τον νεφρό του έναντι αδράς αμοιβής! Μάλιστα, ο 29χρονος Γιάννης για να πετύχει τον σκοπό του, δεν δίστασε να απευθυνθεί ακόμη και σε ιδιωτικό ερευνητή, τον κ. Νίκο Πελεκάση, ζητώντας να του βρει συμβατό δότη. Ωστόσο, για καλή του τύχη και με την ψυχολογική στήριξη του κ. Πελεκάση, τα σχέδιά του έπεσαν στο κενό και το κακό αποφεύχθηκε…

«Σκέφτηκα πως αυτή ήταν η μοναδική λύση για να σωθώ», εξομολογείται στο «Εθνος της Κυριακής» ο 29χρονος Γιάννης Τσαχαλίδης. «Είχα ψάξει στο Ιντερνετ και γνώριζα πως η τιμή για ένα νεφρό ήταν 100.000 ευρώ. Ντρέπομαι και μετανιώνω που σκέφτηκα κάτι τέτοιο, αλλά το μυαλό μου θόλωσε. Δεν μπορώ να βρω δουλειά εδώ και πάρα πολλούς μήνες στη Βέροια και χρωστάω πολλά χρήματα στις τράπεζες. Καταστρέφω τον εαυτό μου και την οικογένειά μου, αλλά δεν αντέχω άλλο».

«Δεν μπορώ να βρω δουλειά εδώ και πάρα πολλούς μήνες, καταστρέφω τον εαυτό μου και την οικογένειά μου, αλλά δεν αντέχω άλλο», λέει ο 29χρονος Γιάννης.

Από το καλοκαίρι ο Γιάννης έχει γίνει η σκιά του εαυτού του. Ενας νέος άνθρωπος, βιοπαλαιστής από την ηλικία των εννιά ετών, που κάποτε έκανε μέχρι και τρεις δουλειές(!), σήμερα είναι «καταδικασμένος» στην ανεργία εξαιτίας της οικονομικής δυσπραγίας. Βιώνει την απόλυση σύγχυση στην γκρίζα ζώνη της κατάθλιψης. Εκεί που η βούληση χάνεται και τα ισχυρά «θέλω» αδρανούν και γίνονται απαξία και εξαθλίωση.

«Τα έχασα όλα. Εχω σκεφτεί πολλές φορές να δώσω τέλος στη ζωή μου», λέει συγκινημένος ο 29χρονος. «Λένε ότι η ζωή είναι ένα πολύτιμο δώρο που μας έχει δοθεί, αλλά για μένα είναι ένα βάρος. Κούρασα την οικογένειά μου, τη μητέρα μου και τα αδέρφια μου, και νιώθω απέραντη μοναξιά. Είμαι ένας ανθρώπινος σκελετός που περιφέρεται. Δεν έχω όρεξη ούτε να φάω. Εχω βυθιστεί στη θλίψη. Χρειάζομαι βοήθεια, κυρίως ψυχολογική στήριξη, για να χαμογελάσω ξανά. Και όταν τα καταφέρω, θα ήθελα να βρω μια δουλειά για να αλλάξω σελίδα στη ζωή μου. Είναι φρικτό αυτό που μπορεί να κάνει ο άνθρωπος στον εαυτό του. Εχω φτάσει στην εκμηδένιση, στην αυτοκαταστροφή μου».

«Είχα μπροστά μου υποψήφιους αυτόχειρες και προσπάθησα να τους βοηθήσω», λέει ο κ. Πελεκάσης.

Κυρώσεις
Οσο για τα όνειρά του… «Θα ήθελα να μπαρκάρω, να ξεφύγω από τη μιζέρια της καθημερινότητας και τη θλίψη μου. Να βάλω τη ζωή μου σε μια τάξη. Θέλω, απλά, να ζήσω!», προσθέτει ο Γιάννης. Η περίπτωση του 29χρονου Γιάννη δεν είναι η μοναδική. Με μία πρόχειρη αναζήτηση στο Διαδίκτυο μπορεί κάποιος να εντοπίσει αγγελίες από απεγνωσμένους συμπολίτες μας, οι οποίοι, επικαλούμενοι διάφορα οικονομικά προβλήματα, βγάζουν «στο σφυρί» τα όργανά τους. Αυτές οι αγοραπωλησίες είναι παράνομες και συνιστούν κακούργημα, το οποίο επισείει πολύ αυστηρές κυρώσεις για τους δότες, τους λήπτες, αλλά και για τους γιατρούς οι οποίοι θα αναμειχθούν στη διαδικασία της επέμβασης.

«Με δάκρυα στα μάτια, πεινασμένοι και γεμάτοι άγχος, η απόγνωση τους οδηγεί σε σκέψεις που πολλές φορές αγγίζουν “τα όρια της τρέλας”. Εχουν πέσει χαμηλά στα μάτια της οικογένειάς τους, των ηλικιωμένων γονέων συγγενών και φίλων. Ανθρωποι που είχαν κάποιες οικονομίες για την “κακιά ώρα” και η παρατεταμένη κρίση τις εξαφάνισε», λέει ο ιδιωτικός ερευνητής Νίκος Πελεκάσης και συνεχίζει:

«Τον λόγο που απευθύνονται σε ιδιωτικό ερευνητή τον έμαθα συζητώντας μαζί τους. Οι περισσότεροι γιατί θέλουν κάποιον έμπιστο για να τους κάνει τη δουλειά ή κάποιοι είδαν τη σελίδα μου στο Ιντερνετ και πίστευαν πως μπορώ να τους βοηθήσω.

Αφού τους εξήγησα πως δεν είναι αντικείμενο της εργασίας μου, οι περισσότεροι μου απάντησαν ότι ήμουν η τελευταία τους ελπίδα και ότι θα δώσουν ένα τέλος στη ζωή τους! Εκεί βρίσκεται το μεγάλο πρόβλημα. Εχω μπροστά μου έναν άνθρωπο που μπορεί να γίνει αυτόχειρας! Πώς θα μπορούσα να τον βοηθήσω; Τους κατευθύνω σε άλλες λύσεις, όπως να τους βοηθήσω να βρουν εργασία ή να επισκεφθούν μονάδες υποστήριξης ή την εκκλησία.

Ο Γιάννης ήρθε σε επικοινωνία μαζί μου, πριν από δεκαπέντε ημέρες, θέλοντας να πουλήσει το νεφρό του. Αφού του εξήγησα ότι το να προκαλέσει προβλήματα στην υγεία του δεν είναι η λύση, συζητήσαμε αρκετά και αποφασίσαμε να προσπαθήσω να του βρω δουλειά. Εξήγησα σε φίλο μου επιχειρηματία την κατάσταση και αποφάσισε να τον προσλάβει. Ομως, η ψυχολογική κατάσταση του Γιάννη είναι πολύ κακή και συνεχώς περνάει από το μυαλό του να αυτοκτονήσει», καταλήγει ο κ. Πελεκάσης.

Ν. ΠΕΛΕΚΑΣΗΣ
Μου ζήτησαν να βγάλουν στο «σφυρί» όργανά τους

Οπως αποκαλύπτει ο κ. Νίκος Πελεκάσης «τον τελευταίο καιρό δέχομαι αρκετά τηλεφωνήματα από ανθρώπους που προσπαθώντας να δώσουν λύση στο οικονομικό τους πρόβλημα είναι αποφασισμένοι να πουλήσουν κάποιο όργανο του σώματός τους, αδιαφορώντας για τις συνέπειες.

Εχω συζητήσει με τέσσερις από αυτούς. Πρόκειται για άτομα που έχασαν την εργασία τους, το αυτοκίνητό τους, το εξοχικό τους, κινδυνεύει η κύρια κατοικία τους, στερούνται τα καθημερινά και πολλές φορές δεν μπορούν να εξασφαλίσουν ούτε το φαγητό για την οικογένειά τους. Πολλοί μου λένε -όποιος δεν έχει ζήσει κάτι αντίστοιχο, σίγουρα, δεν το καταλαβαίνει-», υπογραμμίζει ο κ. Πελεκάσης.

http://www.ethnos.gr