Θυμάσαι την ευχαρίστηση που ένιωθες όταν έχανες μια μέρα...μαθήματος κάνοντας κοπάνα με τους φίλους σου; Εγώ θυμάμαι. Τώρα πλέον, το κοντινότερο πράγμα σε μια κοπάνα είναι το μεσημεριανό διάλειμμα για φαγητό, ώστε να...
μπορέσω να περάσω τις επόμενες ώρες δουλεύοντας σε αυτή την χάλια δουλειά.
Εκτός από τις κοπάνες υπήρχαν και άλλα πράγματα από τα σχολικά μας χρόνια που σίγουρα μας λείπουν. Ορίστε λοιπόν μερικά από αυτά.
9. Ήσουν μεγαλύτερος και καλύτερος από κάποιον
Η ιεραρχία που υπήρχε στο σχολείο είναι το μόνο κοινωνικό σύστημα που ποτέ δεν έβγαζε νόημα για μένα. Είτε η ζωή σε είχε πάρει από κάτω είτε κάποιος σου προκαλούσε προβλήματα, υπήρχε μια ολόκληρη τάξη από παιδιά μικρότερης ηλικίας για να ξεσπάσεις. Αυτό το δίχτυ ασφαλείας ήταν αρκετό για να κάνει ανεκτή την ζωή σου στο γυμνάσιο. Τώρα, όταν το αφεντικό σου φωνάζει, γυρνάς και ξεσπάς στον παιδί της πρακτικής. Το παιδί φωνάζει τον πατέρα του που είναι γνωστός του αφεντικού και σου φωνάζει ξανά. Κάτι δεν είναι σωστό εδώ.
8. Μπορούσες ακόμα να γίνεις οτιδήποτε ήθελες
Θυμάσαι που σου έλεγαν ότι θα μεγαλώσεις και θα γίνεις ότι θέλεις; Οι γονείς της γενιάς μας γέμιζαν τα κεφάλια μας με αυτή την ιδεαλιστική προπαγάνδα ότι ο κόσμος είναι γεμάτος ευκαιρίες. Στο δικό μου τετράγωνο μόνο, υπήρχαν τρεις αστροναύτες, δυο ροκ σταρ, πέντε πρωθυπουργοί, δώδεκα επαγγελματίες αθλητές και ένας τατουατζής. Η βαθιά ριζωμένη αντίληψη ότι μπορείς να γίνεις ότι θέλεις ξεθώριασε σιγά-σιγά και εμφανίστηκαν πιο πρακτικές προοπτικές. Τώρα είσαι 24, δουλεύεις σερβιτόρος και η μάνα σου αντί να σου λέει ότι μπορείς να γίνεις ότι θέλεις, σου λέει να φύγεις από το σπίτι.
7. Οι φάρσες ήταν ακόμη αποδεκτές
Στα χρόνια εκείνα μια καλή, περίτεχνη φάρσα πήγαινε πολύ μακριά. Είτε ήταν φαγουρόσκονη είτε αμπούλες βρώμας, ήταν εγγυημένα καλή διασκέδαση. Δοκίμασε να κάνεις τώρα μια τέτοια φάρσα στο γραφείο και θα έχεις εγγυημένα μια μήνυση.
6. Τα κορίτσια δεν κατέστρεφαν την ζωή μου
Στο γυμνάσιο το μόνο που έπρεπε να κάνεις είναι να «φτύνεις» το κορίτσι και αυτό θα κόλλαγε πάνω σου. Αν αυτό δεν έπιανε, απλά έβαζες τους φίλους σου να της μιλήσουν. Δεν τις ενδιέφερε πόσα χρήματα έβγαζες, γιατί κανείς δεν είχε χρήματα.
5. Μπορούσες να φας τα πάντα
Μου λείπουν οι μέρες όπου το παγωτό ήταν γεύμα και οι σοκολάτες ήταν σνακ. Οι μέρες που μπορούσα να φάω ότι ήθελα χωρίς να χρειάζεται να κοιτάζω τα συστατικά τους και να ψάχνω να βρω αν είναι καλό για την υγεία μου ή όχι.
4. Δεν χρειαζόσουν το αλκοόλ για να περνάς καλά
Θυμάσαι όταν ήσουν παιδί και μπορούσες να διασκεδάσεις χωρίς την βοήθεια των ναρκωτικών ή του αλκοόλ; Τα φανταστικά πεδία μάχης, τα ραβδιά και άλλα ξύλα, οι μολυβομπογιές και το να γυρίζεις γύρω-γύρω ήταν μερικά από τα πράγματα που συνήθιζες να βρίσκεις διασκεδαστικά. Τώρα, δεν μπορώ καν να φανταστώ τον εαυτό μου να κάθομαι στο οικογενειακό δείπνο χωρίς να έχω πιεί τουλάχιστον τρία ποτήρια. Έχει γίνει τόσο άσχημο που δεν μπορώ να πάω ούτε στις ταινίες πια, διότι μέχρι να τελειώσουν τα τρέιλερ έχει περάσει και η επήρεια.
3. Τα καλοκαίρια σήμαιναν κάτι
Το πρώτο μεγάλο κομμάτι της ύπαρξης μας σε αυτό τον κόσμο το περάσαμε σβήνοντας από το ημερολόγιο τις μέρες μέχρι να φτάσει το καλοκαίρι. Συνήθιζες να ανυπομονείς να έρθουν αυτές οι μέρες, οι μέρες που ήταν κοινωνικά αποδεκτό να παίζεις το αγαπημένο σου cd στο repeat και να εκπληρώνεις το όνειρο κάθε ανθρώπου να μην κάνεις απολύτως τίποτα. Τώρα τα καλοκαίρια σημαίνουν ζέστη και ιδρώτας. Τα καλοκαίρια σημαίνουν Σαββατοκύριακα στο σπίτι των πεθερικών και παράξενα βλέμματα από ανθρώπους επειδή έχεις λίγα κιλά παραπάνω. Μην ανησυχείς, απομένουν μόνο 14,479 μέρες μέχρι την συνταξιοδότηση.
2. Οι άνθρωποι ήταν περήφανοι για σένα
Υπήρχε μια αποχή που οι γονείς, οι δάσκαλοι και οι φίλοι συνήθιζαν να σε επαινούν για τα κατορθώματα σου. Γαμώτο, ήταν όλα τόσο καλά όλα που ήταν περήφανοι ακόμη και όταν αποτυγχάναμε σε ορισμένα πράγματα. Είτε ήταν κάποια χάλια υποκριτική σε ένα θεατρικό, είτε ήταν 3 συνεχόμενα άστοχα σουτ στο ποδόσφαιρο πάντα ανταμειβόμασταν με χειροκροτήματα και παγωτό. Τώρα, κανείς δεν είναι περήφανος για σένα για οτιδήποτε. Υπάρχουν απλά διαφορετικές βαθμίδες απογοήτευσης.
1. Ενέργεια
Θυμάσαι τις μέρες πριν η ενέργεια άρχισε να σερβίρεται αποκλειστικά σε τσίγκινα κουτάκια; Όταν τα σώματα μας την παρήγαγαν φυσικά; Είναι δύσκολο να πιστέψω ότι σαν παιδιά είχαμε τόση πολλή ενέργεια, τόση πολλή που οι γονείς μας αρνιόταν να μας σερβίρουν συγκεκριμένα φαγητά. Τώρα, ασχέτως του τι κάνω, που είμαι ή με ποιόν είμαι, είναι σίγουρος ότι θα μπορούσα να πέσω για αποκοιμηθώ κατευθείαν. Χρειάζομαι περίπου τρία RedBull, ένα κιλό καφέ και μια γραμμή κόκα απλά για να μπορέσω να παίξω έναν αγώνα στο 5×5.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου