Το αποχαιρετιστήριο γράμμα που έγραψε η Χριστίνα στον Νικόλα.

Δεν θυμάμαι καν πριν πόσα χρόνια σε γνώρισα, γιατί από εκείνη την μέρα και μετά ήταν σαν να σε ήξερα από την μέρα πού γεννήθηκα...
Ποτέ δεν προσδιόρισα ως τι ήσουν δίπλα μου... Ήσουν όμως πάντα δίπλα μου.
Πάντα ήξερα πώς αυτό που μας ένωσε ήταν κάτι μαγικό και η αγάπη μας δεν θα σβήσει ποτέ! Είχα δίκιο... Ποτέ ΔΕΝ ΘΑ ΣΒΗΣΕΙ. Γιατί εσύ είσαι το "παιδάκι μου".
Το πιο ευαίσθητο πλάσμα στον κόσμο, που προστάτευε την τόσο εύθραυστη ψυχούλα του πίσω από tattoo και ακραίες αντιδράσεις...
Νιώθω πολύ τυχερή που μ' αφησες να δω το ΝΙΚΟ.. Τον πραγματικό Νικολάκη μου..
Σ'ευχαριστώ που με έμαθες να ζω.
Σ'ευχαριστώ που μ' εκανες να καταλάβω πως ευτυχία δεν είναι ο πλούτος και η δόξα αλλά οι μικρές καθημερινές στιγμές.
Σ'ευχαριστώ πού ήσουν ο καλύτερος μου φίλος.
Σ'ευχαριστώ που μου χάρισες τον πιο αληθινό έρωτα που είχα ποτέ.
Εσύ ήσουν οι οικογένεια μου. Ο άνθρωπος που με αγάπησε όσο κανείς.
Άνθρωπε μου, μία και μοναδική μου αληθινή αγάπη, ξέρω πως όπου κι αν πήγες... ήδη βρήκες τον τρόπο να περνάς καλά!
Ένα κομμάτι μου είναι ήδη εκεί...μαζί σου! Μαζί με το όνομα μου στο λαιμουδάκι σου!
Σ'αγαπώ μωρό μου και όπου κι αν είσαι να προσέχεις.
Καλή αντάμωση απίστευτο μου πλάσμα.